Rondreizen met kleine kinderen in Costarica en Amerika
13 juli was het eindelijk zover, onze rondreis met de kinderen ging daadwerkelijk beginnen. De koffers zijn gepakt de paspoorten opgezocht. We laten ons door pa naar schiphol brengen. Om half 10 vertrekken we vanaf ons huis. Lekker op tijd zijn we op schiphol. Daar checken we in en dan is het wachten op onze vlucht. We vliegen met Martinair. Eerst nog even met elkaar Mc donalds eten. Dat willen de jongens heel graag. We kijken nog even door de ramen naar de vliegtuigen die klaar zijn om te vertrekken. Om even voor 14.00 uur zal ons vliegtuig vertrekken. Heel spannend, de jongens gaan voor de eerste keer vliegen… We zijn zo benieuwd hoe dat zal gaan. Aron en Rens zitten beide bij een raampje. Hugo moet de hele vlucht (9 uur) bij ons op schoot zitten. Het opstijgen gaat super. Wat gaat het hard en we lijken wel een raket. Het vliegen gaat snel, Aron, Rens en Hugo slapen tijdens de vlucht. Om 23.00 uur’s avonds (Nederlandse tijd) landen we op Miami. Het is in Miami aan het begin van de avond. Nog maar 17.00 uur. We zoeken de shuttle bus op die ons naar ons eerste hotel brengt. Hier komen we om 19.30 uur aan. Het was een hele lange dag. We zijn allemaal erg moe en ploffen dan ook direct in onze bedjes neer. De volgende dag vertrekken we om 7.00 uur richting het vliegveld. Daar ontbijten we en vliegen om 10.10 uur naar Costarica toe. Dit loopt even wat anders dan de bedoeling was. We moeten namelijk terug omdat het vliegtuig wat problemen heeft. Wel balen. Dit kost ons behoorlijk wat tijd. Maar om 16.00 uur komen we dan toch echt aan in Costarica. We worden opgehaald door iemand die ons keurig aflevert bij ons hotel en ons een map met allerlei handige informatie verstrekt. Hierin zitten ook alle vouchers voor de hotel overnachtingen. Het is druk in San Jose. We gaan bij een buurtsupermarkt even snel wat boodschappen doen. Daarna eten we wat en liggen wederom vroeg in bed. Morgen worden we opgehaald voor 3 dagen tortuguero.
Om kwart over 6 worden we de volgende dag opgehaald. Onze gids Fransisco zal ons de komende dagen van alles gaan vertellen over natuurpark tortuguero. Eerst rijden we een stuk met de bus, we stoppen bij een restaurant waar we gezellig met de hele groep wat eten. Er zijn in onze groep nog een aantal Nederlanders. Erg gezellig is dat. We eten wat met elkaar en Coen gaat met de jongens even de jungle in. Het weer ziet er dreigend uit en niet veel later begint het dan ook enorm te plenzen. We rijden nog een stukje door en stoppen dan bij een bananen farm. Hier kun je kokosmelk drinken uit een echte kokosnoot. De jongens vinden het allemaal erg lekker, ook mogen ze een kever vast houden. Niet zo’n heel kleintje maar een echte grote! Aron die durft dat wel, Rens kijkt liever op een afstandje. Nog een klein stukje rijden en dan zijn we op de plaats van bestemming. Via boten varen we nog 2 uur over het kanaal. Richting onze lodge. Onze kamer is geweldig. Het zijn houten blokhutten zonder ramen (maar met horren) De natuur is overweldigend.
Omdat Hugo een klein slaapje moet doen, loop ik samen met de jongens over het park. We zien een echte morhpo vlinder. Wow wat is die mooi. Ook zien we leguanen, hele mooie bloemen en een enorme grote hagedis boven in een boom. In dit gebied regent het gemiddeld zo’n 300 dagen per jaar. Nu is daar niet zoveel van te merken. Het weer is stralend mooi, lucht is strak blauw en de zon schijnt heerlijk. Op het park is er ook een kikkerboerderij. Hier worden kikkers gefokt en niet zomaar kikkers, nee echte rood-oog-boom-kikkers. De jongens vonden het natuurlijk geweldig om deze te zien. Het proces en kikkerdril tot kikker is te zien in grote aquariums. Als we na een half uur terug lopen slaapt Hugo nog niet. Coen gaat met Aron en Rens lekker zwemmen. ´s avond gaan worden we er op geattendeerd dat de kikkerbaas, jonge kikkertjes vrijlaat in de natuur. Hier gaan we dus ook even naar toe. We mogen zelf ook kikkertjes vrijlaten. De kikkertjes worden op je hand, je klapt je handen samen en loopt naar de struiken toe, daar laat je de kleine kikkertjes los. Daarna eten we met de hele groep in het restaurant. Het is gezellig. Het eten is anders dan in Nederland. Maar wat wil je, we zijn bijna aan de andere kant van de wereld. Bij het eten is er ook veel fruit. De jongens genieten daar enorm van het is ook zo lekker!
De volgende dag gaan we met de groep varen. We zullen dan echt door de mangrove heen gaan en een jungle wandeling maken. Om 6.00 uur zullen we vertrekken. Het heeft de hele nacht enorm geregend, en als we wakker worden regent het nog steeds pijpenstelen. Dat wordt dus een nat pak. Maar gelukkig hebben ze mooie regen poncho’s die doen we dus maar aan. Tijdens het varen zien we veel mooie vogels, een krokodillen en verschillende apen. De apen zijn erg brutaal en gooien met een soort noten op onze boot. Gelukkig mikken ze niet zo goed en vallen de noten gewoon naast de boot in het water. Als we terug zijn gaan we met elkaar naar het ontbijt, om half 10 gaan we wandelen met elkaar in de jungle.
De wandeling is erg leuk, onze gids verteld over de dieren in de jungle, de kolibries, apen en kikkers. We zien ook een hele giftige kikker (poison dart frog). Een heel klein kikkertje die dodelijk kan zijn. We zien wederom veel apen en ook nog een hele mooie libelle. Aron en Rens genieten met volle teugen. In de jungle hoor je het voordurend regenen, maar we worden niet nat. Als we na de wandeling weer terug varen besluiten we lekker te gaan zwemmen. Het zwembad is ook zo lekker.
Dag 5, vandaag gaan we weer terug naar het vaste land. Vanaf vandaag zullen we ook onze huurauto krijgen. Eerst nog maar even varen, dan met de bus en voor we het weten zijn we in Siquirres. Hier staat onze super stoere auto al op ons te wachten. Even nog een broodje eten en dan met zijn alle in de auto. Rens en Hugo hebben een eigen zitje, dat is super geregeld. We rijden richting de oostkust (caribische gebied). Tijdens het rijden hebben we gigantische regen. De weg is een grote gatenkaas. Maar dat mag de pret niet drukken. We rijden langs Limon een dorp met een haven. Dan komen we rond half 5 aan in Puerto Viejo de Limón. Een badplaats met ruige golven en dus zeer geschikt voor surfers. Ons hotel ligt erg mooi in het bos. We hebben een heel schattig huisje (soort chalet). Op de veranda hangt een hangmat. De jongens willen hier natuurlijk lekker in luieren.
De volgende dag gaan we gezellig naar het plaatsje toe. Hier lopen we langs allemaal marktkraampjes waar ze allemaal toeristische spulletjes verkopen. Veel sieraden en doeken. Bij een terras vlak bij het water drinken we gezellig wat. We lopen over het strand. Het water is woest en op het strand ligt koraal. De jongens hebben binnen no time een nat pak. De golven zijn hoog en als je dicht bij het water loopt wordt je snel geraakt door een golf. Omdat het lekker weer is maakt dat niet zoveel uit. Je bent zo weer droog. ’s Middags ligt weer met de jongens in het zwembad. Heerlijk in het zonnetje. Dit zwembad heeft ook een echte bar in het water. De jongens drinken lekker een blikje naranja.
Dag 7, vandaag gaan we Puerto Viejo de Limón alweer verlaten. We gaan naar het binnenland rijden. Op deze reis zullen we stoppen bij het luiaardopvang centrum. We krijgen uitleg over de twee en drievingerige luiaard. In het opvangcentrum zitten veel dieren al oudere en nog hele jonge dieren. De jongens mogen ze ook aanraken en ze voelen zo zacht aan. Dat verwacht je helemaal niet als je ze zo ziet zitten / hangen. Ook krijgen we te zien dat de jongste dieren eten krijgen. Er zijn er een paar die al 8 maanden zijn (nog steeds best klein) maar er is er ook 1 van 2 weken. Het zijn aandoenlijke beestjes. Na deze stop rijden we richting Orosi vally. Onderweg stoppen we nog een wat te eten. We worden hartelijk welkom geheten bij een vrouw (die bij haar huisje een klein restaurantje heeft) hier krijgen we typische costaricaans eten. De jongens worden van alle kanten bewonderd. Je merkt aan de mensen dat ze de jongens erg bijzonder vinden. Blonde haren, blauwe ogen. Hugo mag zelfs in de keuken komen kijken en mag werkelijk bijna overal aan zitten. Als we ons eten op hebben moeten we nog een klein stukje doorrijden. Op naar onze volgende bestemming. We moeten dit keer in het dorpje wel even vragen waar ons hotel ligt, we kunnen het namelijk niet zo goed vinden. Maar gelukkig wil er altijd wel iemand helpen. De mensen zijn hier erg aardig. Via een smal pad, langs de rug van de berg rijden we richting ons spa ressort. We hebben wederom een prachtige kamer en ook weer een zwembad. Het restaurant ligt boven aan de berg en is dus nog een hele klim om te komen.
Dag 8, we beginnen de dag met een sport activiteit. We moeten namelijk de berg opklimmen. Dus onze calorieën zijn al verbrand voordat we ze hebben gegeten. We gaan vandaag een rondje rijden om de vallei. In ons reisboekje staan een aantal punten waar we zeker moeten stoppen. Dit gaan we dan ook proberen allemaal te doen. Als we de brug over zijn stoppen we eerst bij een huisje, hier woont een man die houtsnijder is. Hij heeft allerlei beeldjes staan die hij heeft gemaakt. We kopen er een paar. Het is zo grappig om te zien dat zijn winkeltje ook direct zijn huisje is. Dan rijden we verder richting Paraiso. Langs de kant van de weg is een uitkijk punt over de vallei heen. Het is nog een stukje lopen naar boven. Maar dan heb je ook een prachtig uitzicht. Na even te hebben gezeten gaan we verder naar de ruines van Ujarres. Een kerkje zomaar ergens op het platteland. De inwoners van de kerk zijn een stel papagaaien. Er is daar ook een prachtige speeltuin voor de kinderen. Hier spelen ze even lekker. Het is rustig hier, weinig toeristen te bekennen. Dan rijden we over de sluizen van Lago de cachi. Weer terug naar Orosi. We doen in het dorp nog even wat boodschappen.
De volgende dag gaan we weer verder trekken. We gaan opweg naar de vulkaan Arenal. Maar voordat we daar heen gaan rijden we eerst naar de vulkaan Irazú. Dit is een slapende vulkaan en heeft een bijzonder mooi jade groen krater meer. De rit ernaar toe is heftig. Veel bochten en omhoog. Aron vind het niet zo leuk. Als we bij de vulkaan zijn stappen we uit en komen direct oog in oog te staan met een neusbeertje. Lekker een brutaal beertje die eigenlijk maar 1 doel heeft. Zoveel mogelijk eten. We negeren hem en lopen naar het krater meer. Het begint net een beetje bewolkt te worden. Gelukkig hebben we nog een heel mooi uitzicht op het meer. We laten de jongens zien wat lava is en wat het wordt als het afkoelt. Er ligt hier behoorlijk wat lava. Het meer is heel bijzonder om te zien. Aan de ene kant van de krater groeit nog wat plant werk maar de andere kant is zwart. Na een klein poosje te hebben gekeken lopen we terug naar de parkeerplaats. We gaan onze reis voortzetten richting La Fortuna. Eerst de berg weer af en dan op naar de snelweg. Aron benadrukt nog een keer dat hij het een vreemd en raar land vind. De huisje zijn anders en de mensen praten anders. Aan het eind van de middag komen we aan in La Fortuna, nu maar opzoek gaan naar ons hotel. We vragen het maar direct bij een informatie punt. Na telefonische kontact te hebben gehad met de eigenaar kan zij ons uitleggen hoe we moeten rijden richting ons verblijf. Iets baart mij wat zorg. Ze heeft het over door de rivier rijden… de rivieren in costarica worden door de jongens standaard ongeluksbaaien genoemd. Er liggen namelijk heel veel grote keien in het water. Eerst maar even afwachten. Het valt gelukkig mee. Er is namelijk net een brug gebouwd. Een echte van beton. Ook is de weg na de brug geasfalteerd. Dat had ik beter niet te hard kunnen zeggen wat het is maar een paar meter, dan begint de kuilen en zand weg weer. We logeren in een oude boerderij. Vanuit de boerderij vinden er cultuurtochten plaats. Hier gaan wij morgen ook aan deelnemen. Wij zijn op dit moment de enige bezoekers van de boerderij en hebben dus het alleen recht. Erg lekker en rustig. De volgende dag begint met muziek, en een ontbijtje. De jongens vinden de rijst met zwarte bonen niet zo heel erg lekker maar gelukkig is er ook een overvloed aan fruit. Na het ontbijt beginnen we met een stukje cultuur. We krijgen uitleg over hoe suikerriet wordt verwerkt. Hoe het sap wordt verwerkt tot snoepjes en bruine suiker. Daarna gaan we op de tractor, dit is iets dat de jongens helemaal geweldig vonden. We rijden naar het dorpje toe, onderweg zwaaien veel kinderen naar ons. We komen aan bij een school, waar we door een groep kindjes worden onthaalt. Zij gaan voor ons een traditionele dans dansen en bij de vierde dans mogen ook wij meedansen… Aron vind het helemaal niets terwijl Rens weer heel fanatiek meedanst. Hugo kruipt er een beetje tussen door. We hadden strandballen meegenomen en die hebben we daar aan de kinderen uitgedeeld. Wat waren ze er blij mee! Dan zit dit bezoekje er op. We gaan weer in de tractor kar op naar de boerderij.
Als we daar aankomen staat de boer al klaar. Hij neemt ons mee zijn erf op! Gaaf, de boerin bied aan om op Hugo te passen. Die heeft de middag van zijn leven. Lekker verwend worden en alle aandacht. Zo hebben wij onze handen vrij voor Aron en Rens. We lopen ongeveer 2 uur over het erf van de boer. We zien allerlei vruchten en krijgen uitleg over allerlei planten. Ik zou ook wel zo’n gave tuin willen hebben. De jongens hebben het ook naar hun zin. We krijgen uitleg over een plant die ook nu nog wordt gebruikt om zeep van te maken. De jongens luisteren goed en zien hoe de boer zijn handen wast bij de plant. Goed voorbeeld doet goed volgen. Rens wast meerdere malen zijn handen. Zeker als de plant weer in het zicht komt staat hij vol trots zijn handen te wassen. We eten met elkaar het fruit van de farm. Lekkere zoete grapefruit, zoete en zure lemon, passievrucht (een hele grote) carambola (stervrucht) en natuurlijk ananas. Na afloop wast Rens zijn handen wederom zorgvuldig. Dan zit onze wandeling er op. We hebben overigens nog hele grote papaya’s gezien. Deze hadden de vorm van een watermeloen. Het verbaasde mij enorm en de jongens vonden het erg stoer om hem vast te houden. We lopen terug naar het erf en zitten daar nog even lekker met elkaar. De boer zingt nog een liedje en Rens mag meedoen met de sambaballen. Hugo is enorm verwend en heeft lekker veel fruit gegeten. In de tuin zitten trouwens ook nog erg veel vogels, waaronder de kolibrie. De jongens zijn onder de indruk hoe de kat een muis vangt en hem opeet. Dan is het weer tijd om met de tractor terug naar de boerderij te gaan. Op de boerderij eten we nog even wat lekkers. Dan gaan we met elkaar naar een warm waterbron en gaan we lekker de hele middag zwemmen. Het water is iets wat warm (ruim 40 graden) alleen het glijbaanwater is weer erg koud. Dat is dus even schrikken als je verwacht dat het water zo warm is. De jongens genieten wederom met volle teugen en maken erg makkelijk contact met de locale bevolking. Grappig is het dat je zo blank kan zijn. Dat maakt indruk op iedereen. Ook de blauwe ogen en de blonde haren verleiden nu menigeen in het bad. In de namiddag rijden we nog even naar de andere kant van de vulkaan. Helaas is het zwaarbewolkt en zien we dus maar weinig van de lava (eigenlijk helemaal niets) Wel zien we het mooie meer van de vulkaan. In de avond komen we weer aan bij de boerderij. Morgen vertrekken we naar Monteverde.
De 10de dag
vanmorgen zijn we al vroeg wakker, we gaan vandaag vertrekken. We hebben een behoorlijk lange rit voor de boeg dus willen op tijd vertrekken. Om 14.00 uur moeten we sowieso in monteverde zijn want dan worden we opgehaald voor een wandeling door het nevelwoud. Het eerste gedeelte rijden we over een mooie weg (asfalt met af en toe en kuil) Maar na de grote stad (tilaran) wordt de weg echt beroerd. Het is maar goed dat we een hele stoere car hebben met 4wheeldrive. We zijn om 11.00 uur in monteverde ook mogen dan al in onze kamer, dat is erg fijn. We hebben dus lekker even de tijd om bij te komen. Rond 14.00 uur lopen we naar de receptie. Uit de reispapieren hadden we begrepen dat we zouden worden opgehaald. Dit loopt even wat anders, we moeten namelijk zelfstandig naar Selvatura park komen. Even wat navraag hoe en wat. Dan maar in de auto op weg. We vinden het gelukkig. In anderhalf uur lopen we door het park heen over allemaal bruggen. In totaal zijn er 8 bruggen die door de toppen van de bomen in het nevelwoud gaan. Een adembenemende tocht met hele hoge hoogten. Het ene moment loop je bij de wortel van de bomen en nog geen 10 meter verder sta je oog in oog met de kruin van de boom. Het weer is erg mooi en daardoor is het uitzicht ook prachtig. Af en toe moeten we even rusten omdat de jongens moe worden. Gelukkig is er om de brug een bankje waar je even lekker op kan zitten. Als de wandeling klaar is zijn we moe en voldaan. We rijden weer terug richting ons hotel. Bij de receptie van het park vragen we nog even naar een tankstation.
We hebben nog wel wat diesel in de auto zitten maar ik voel me er niet echt makkelijk bij. We krijgen een kaartje en op goed geluk gaan we op zoek. Het reguliere tankstation is gesloten (heeft geen benzine of diesel) Dus bij een garage vragen we waar we ongeveer moeten zijn. We moeten nog een klein stukje doorrijden, bergje op en dan bij de schuur zijn… ach ja, het zal wel. Nu het heuveltje op en dan bij de schuur. Het ziet er alles behalve tankstation uit. Als we vragen of ze ook diesel verkopen wordt er ja geknikt. Ik ben natuurlijk heel blij, wel vraag ik mij stiekem af hoe en waar die diesel dan vandaan moet komen. We krijgen wel een vraag: Hoeveel wil je. Coen natuurlijk… ik heb een tank van 80 liter dus dat moet genoeg zijn… Hij verkoopt alleen maximaal 20 liter… oké dan maar 20 liter. Dat is in ieder geval wat. Er wordt een grote jerrycan gehaald en met een afgesneden petfles wordt deze zorgvuldig in onze tank gegoten. Niet de meest alledaagse manier maar wel een hele fijne oplossing. Zitten we toch wat rustiger in onze auto. Dan rijden we weer rustig naar ons hotel. Hier gaan we gezellig even wat met elkaar eten. Na deze intensieve wandeling zijn we wel toe aan een rustpauze. In tegenstelling tot onze vorige hotels, slapen we in dit schattige huisje maar 1 nacht. Morgen gaan we vertrekken naar San Jose, dit omdat we om 14.00 uur terug vliegen en het is nog een hele tocht om vanuit monteverde terug te rijden. Daarom slapen we in een hotel bij het vliegveld.
’s Avonds pakken we de spullen in en gaan lekker op tijd naar bed. Morgen gaan we naar de frogpond (kikkertuin) We hebben er heel veel zin in.
De 11de dag, vanmorgen lekker op tijd aan het ontbijt. We eten lekker geroosterd brood en fruit. We kijken nog even naar de kolibries die hier in grote gatalen vliegen. Helaas is het bijna onmogelijk om van een vliegende vogel een foto te maken. Ze vliegen zo ongelofelijk snel. Na het ontbijt kijken we op een hele leuke kaart die we in 1 van de eerste hotels hadden meegenomen. Hierop staan alle bezienswaardigheden van Monteverde. Het is handig om te gebruiken bij het zoeken naar de kikkertuin. Eerst weer de tassen in de auto en dan op naar de volgende bestemming. We stopen bij de kikkers. We krijgen een hele uitgebreide rondleiding met veel informatie over kikkers en padden. Hoe giftig sommige kikkers zijn en hoe ze worden bedreigd in hun voortbestaan. De jongens beginnen nu moe te worden. Ze worden wat vervelend en willen niet luisteren. Lopen van de ene kant naar de andere kant. De gids vind het allemaal niet zo’n probleem. Dan nog even in het winkeltje kijken. Ook hier weer veel opgezette vlinders. Erg mooi maar ik denk niet dat we ze mee kunnen nemen en over de grens heen krijgen. In de auto gaan we onderweg naar de golf van Nycoja deze mond uit in de Pacific ocean. Hier willen we ook graag nog even naar gaan kijken. We rijden en gelukkig wordt de weg wat beter naarmate we Santa Elena inrijden. Hier ligt namelijk asfalt. Heel bijzonder, de weg ernaar toe is bijna onbegaan baar en hier ligt asfalt. Maar goed, het dorp uit is het weer waardeloos. Veel kuilen, zand, water, modder… overal waar je overheen kan rijden ligt er. Behalve asfalt. Na ongeveer een paar uur rijden komen we aan in Puntarecas, een erg mooie stad met een heel lang strand. We gaan hier eerst maar eens wat eten. Het weer is zeer goed. Er zitten hier ook echt mensen aan het strand. We wandelen met elkaar over het strand en de jongens spelen even in de speeltuin.
In de middag rijden we richting San Jose. Via de A1rijden we in een lange file naar de stad. Het hotel is zeer makkelijk te vinden. Het ligt namelijk zo aan de snelweg. Het hotel is prima, heeft wederom een zwembad en heeft grote schermen hangen met daarop de vertrektijden van de vliegtuigen. Zo kunnen we goed zien wanneer we morgenvroeg moeten vertrekken. We hebben een rustige avond, we pakken de tassen nu een keer heel goed in, omdat we morgen weer gaan vliegen. De jongens mogen van de laatste colones nog wat kopen in het winkeltje. Ze kiezen allebei een kaart uit en een ketting met surfbordje. ’s Avonds eten we bij Denny’s om alvast in de americaanse sfeer te komen.
Dag 12
Vandaag gaan we weer terug vliegen naar Miami, hier zullen we een paar dagen in Miami beach zullen verblijven. We vertrekken om 11.00 uur uit het hotel onze vlucht staat gepland om 14.15 uur. Hopelijk gaat het deze keer wel goed met het vliegen. Gister middag had Coen de huurauto al weggebracht. Daarom hoefde dat vandaag gelukkig niet meer. In het hotel werd de shuttle bus opgetrommeld zodat wij naar het vliegveld konden worden gebracht. Om in te kunnen checken moeten er eerst immigratieformulieren worden gekocht (á 26 dollar pp) Deze moeten weer worden ingevuld… en dat betekend dus weer 5 keer formulieren invullen. Dan mogen we pas inchecken. Bij de balie verteld de mevrouw dat het vliegtuig 30 minuten is vertraagd. Dat is nog wel te overzien. Het wachten op het vliegveld is lang. Er is op het vliegveld bijna niets te beleven. Op wat winkeltjes na dan. Uit eindelijk heeft ons vliegtuig een uur vertraging. De vlucht gaat dit keer zeer voorspoedig. We vliegen er 2 uur en 25 minuten over, dat is een half uur sneller dan de planning is. Ook is het in Miami direct 2 uur later dan in san jose. Even de Douane procedure, we worden er steeds handiger in, formulieren had ik al allemaal ingevuld op het vliegveld van San Jose. Uiteindelijk zijn we om 21.00 uur in ons hotel (nieuwe tijd). We hebben een super gave kamer, een eigen keuken en een aparte slaapkamer. Dat betekend dat Coen en ik niet te gelijk met de boys naar bed hoeven. Morgen hebben we mooi de tijd om Miami te verkennen.
De volgende dag gaan we eerst naar het strand. Ons hotel staat vlak bij het strand. Het is ongeveer 10 minuten lopen. We huren een tentje, waar we zelf wat schaduw maken. Het weer is zeer lekker. Mooie blauwe lucht, blauw water en wit zand. De kinderen vinden het zand wel leuk alleen het water is minder. Aron heeft het steeds over teveel peper in het water. Doordat er zout in het water zit kan je niet onder water kijken. Dat prikt namelijk behoorlijk aan je ogen. Na een paar uurtjes besluiten we terug te gaan naar ons hotel we hebben hier immers een zwembad. Hugo gaat lekker naar zijn bedje en Coen gaat met de jongens naar het zwembad. Uiteindelijk een lekker rustig dagje, morgen gaan we voor een 5daagse cruise op pad.
Dag 14 de dag van het inchecken voor de cruise
We worden met de taxi bij ons hotel afgehaald, we nemen afscheid voor 5 dagen. Want hier komen we weer terug na de cruise. Na ongeveer een half uur rijden komen we aan bij de haven. Hier kunnen we al direct inchecken. Dit gaat erg vlug. Wel moeten er weer een aantal formulieren worden ingevuld. Dan krijgen we allemaal onze eigen seapass. Hiermee kunnen we overal komen op de boot, kunnen we drinken bestellen. Er wordt een groepsfoto gemaakt en vervolgens wordt er nog van ieder persoonlijk een foto gemaakt. Dan lopen we met elkaar de hele grote boot op. De kinderen krijgen elk een eigen bandje. Hierop staat een getal van de sloep waar we in geval van nood naar toe moeten. De jongens vinden het natuurlijk heel stoer. We lopen wat in het rond, zoeken onze hut op en brengen alvast een paar koffers naar de kamer toe. We gaan vervolgens naar boven om te lunchen. Het is een buffet en het is hier enorm druk. Vanuit het restaurant kijk je zo op de kade, we zien nog steeds mensen aankomen. Om 17.00 uur gaat het schip varen. We staan dan boven op het schip. Het is een machtig gezicht om te zien hoe zo’n groot schip Miami verlaat. We hebben een vaste plek met het avond eten. Iedere avond eten we om 18.00 uur in het restaurant. We zitten iedere avond ook bij dezelfde mensen aan tafel. Het is erg gezellig. Morgen avond zullen we ergens anders moeten eten, het is dan formal night. Hiervoor heb ik natuurlijk geen spullen bij mij. Dus dan moeten we maar even ergens anders wat gaan snacken. We bespreken bij de receptie een excursie voor morgen. Ik ga samen met Aron morgen naar de dolfijnen toe. Omdat Aron nog geen 6 jaar is kunnen we helaas niet met de dolfijnen zwemmen. Wel kunnen we dolfijn encounter doen. Dit is een programma dichtbij de dolfijnen. We mogen hem knuffelen, kusje geven, tanden voelen, aaien en een visje geven. Coen gaat samen met Rens en Hugo met een glasboot varen. Na het bespreken gaan we naar onze kamer toe en we ruimen onze hutten in (de tassen zijn voor onze deur gezet). Dan gaan we maar naar bed, het was een drukke en intensieve dag.
De volgende dag worden we wakker van een man die door de boxen verteld dat we zijn aangekomen op de bahamas. Het is al 8.00uur in de morgen. We kleden ons aan en vertrekken naar de ontbijtzaal. We hebben veel bekijks met de jongens. Drie blonde mannen die met iedereen een high five doen. Om half 10 lopen we naar het 1ste deck, we gaan vandaag namelijk van de boot af. Aron en ik gaan met een dolfijnen excursie mee en worden om kwart voor 10 verwacht. Daar zullen we worden opgehaald door een gids die ons naar een boot brengt die ons naar blue lagoon eiland brengt. Hier krijgen we uitleg over de dag die voor ons staat. Aron vind het allemaal zo spannend. En ik kan me dat helemaal voorstellen. Zo’n vis is eigenlijk best wel heel groot. De hele grote groep wordt opgedeeld in kleinere groepen van maximaal 20 personen. We lopen met elkaar naar een drijvende pier, hier zitten we met elkaar op en luisteren naar wat de dolfijnen trainer allemaal te zeggen heeft. Zij verteld bijvoorbeeld dat een dolfijn het heel fijn vind als hij wordt gekriebeld. Aron vind dat maar lariekoek… een dolfijn houdt toch van haring en andere visjes… Eerst worden er van iedereen een foto met de dolfijn gemaakt. Ik ga samen met Aron op de foto, Aron krijgt van de dolfijn een enorme kus op zijn wang. Daarna wordt deze groep ook weer opgesplitst in twee groepen van 10. We gaan dan om de beurt in het water voor een aantal leuke aktiviteiten met de dolfijn. Eerst doen we een dansje met de dolfijn, we pakken zijn vinnen vast en dansen er oplos. Dan mogen we Salvator (want zo heet hij) een knuffel geven, hij geeft ons dan een kus. Ook mogen wij zijn tanden voelen, ze zijn niet scherp. Aron vind dit maar niets, dus hij doet het niet. Maar vervolgens als ik het aan mensen vertel zegt hij: ik ben dat vergeten. We geven hem en visje en mogen zijn rug en buik aaien. Salvatore laat ons nog wat kunsten zien, hij kan namelijk heel goed springen en duiken. Daarna moeten nog we nog een poosje op de boot wachten die ons terug brengt naar de haven. We gaan even lekker aan het strand zitten (terras vlak bij het water). We genieten van het heerlijke weer. In deze tijd is Coen samen met Hugo en Rens met de boot aan het varen. Ze zien allerlei visje en vissen. Voor Rens maakt de poster aan de want de meeste indruk. Hierop staan alle vissen die ze tijdens de tocht kunnen tegenkomen. Hierop staat ook een krab. Deze zijn ze niet tegen gekomen maar Rens vond van wel… hij stond toch op de poster…In de middag zijn we weer allemaal terug op de boot. Helaas is het zwembad voorzien van zout water, dat gaat het dus niet echt worden. We doen even een rust moment en ’s avonds gaan we bij Johnny’s rockets club eten. Het eten was super lekker en super gezellig, iedere 20 minuten gaat het personeel een dansje doen. De jongens mochten mee dansen. In eerste instantie zijn ze wat terughoudend maar even later vinden ze het prima. We drinken een heerlijke aardbeien milkshake, met verse aardbeien. Zeer tevreden verlaten we het restaurant. Morgen gaan we naar een ander eiland van de Bahamas. We hebben Nassau al weer hoog en breed achter ons liggen.
De volgende morgen horen we wederom door de luidspreker dat we zijn aangekomen bij cococay. Het schip ligt voor anker want er is hier namelijk geen mega haven. Met kleine bootjes worden we (als we dat willen) naar het eiland gevaren. Hier is het ware bounty gevoel. Het water is werkelijk blauw en het zand echt wit. De jongens vermaken zich prima aan de rand van het water. Ze gaan niet echt ver het water in wat voorkomt dat ze water in de ogen krijgen. Samen zijn ze de geluks piraten. Ze vinden namelijk heel veel stenen en schelpen. In de tussentijd probeer ik met een snorkeluitrusting of ik wat mooie foto’s onder water kan maken. De stroming is heftig maar na een kilometer zwemmen, is het beeld onderwater erg mooi. De vissen zwemmen om je heen en houden toch afstand. Het is onderwater altijd zo vredig en rustig. Na ongeveer een 2 uur zwemmen kom ik terug. Ik loop naar de jongens toe die nog heerlijk samen met Coen aan het spelen zijn aan de kant van het water. Ze hebben enorm veel witte stenen gevonden en wat mooie schelpen. We zien nog een rog zwemmen en een haai. (klein haaitje is het maar, maar toch) Om een uur of 2 nemen we de boot weer terug naar het schip. Waar we om half 5 weer vertrekken om naar de florida keys te varen. Het bijzondere van de boot is dat je op alle plekken waar je komt wordt vermaakt, iedereen is super aardig. Dat zijn wij eigenlijk helemaal niet gewend. De jongens mogen werkelijk alles. Iedereen wil ze even aanraken of een grapje met ze doen. Op het bovendeck, is vanmiddag een verkoop van horloges hier gaan we even kijken. Het is een wonderlijk fenomeen, zo’n boot, je kan er alles doen, er is een spa centrum een aantal restaurants, een casino een aantal winkels een zwembad en een hele grote kinderafdeling. Hier wordt de kinderactiviteiten georganiseerd. We hebben hier de kinderen niet gebracht. Hier werd alleen maar engels gesproken. Dat is voor de jongens niet te doen. Dus we zijn af en toe zelf naar deze plaats gegaan. Er is namelijk ook een arcade hal, waar je wat spelletjes kan doen. Op de boot kopen we alvast kaartjes voor het piraten museum waar we morgen naar toe willen gaan. ’s Avonds eten we weer gewoon in het algemene restaurant. Het is geen formal night meer dus voor ons ook weer toegankelijk. ’s Avond lopen we nog gezellig een rondje over de verschillende verdiepingen van de boot. Om 8.00 uur liggen we weer in bed. Morgen de laatste dag van de cruise. We gaan naar de florida keys.
Om 8.00 uur worden we weer wakker gemaakt met het feit dat we zijn aangelegd bij de key west. Een van de 80 eilanden die de keys vormen. Als we na het ontbijt direct doorwillen lopen is dat geen optie, we zijn immers weer op americaans grond gebied. Dus dit moet heel officeel via de douane. In een lange rij staan we om naar buiten te kunnen. Eerst weer een douane formulier en dan nog een knipje in onze seapass en pas dan mogen we naar buiten. We lopen zo vanuit de koelkast de sauna in. Man wat is het hier warm. De kinderen gelukkig al goed in gesmeerd. Moet je nagaan. Het is nu 10 uur in de morgen en al zo’n 40 graden. We lopen richting het museum en wandelen er doorheen. Het is erg leuk opgezet, helaas mogen we geen foto’s maken… De jongens vinden het leuk en spannend en ze krijgen beide ook nog een piraten hoed en een klein papieren zwaardje. Op de terug weg naar de boot hebben we veel bekijks, een ouder echtpaar (opa en oma) vragen of ze een foto van de kinderen mogen maken. Omdat ze er zo leuk uitzien. Aron vind het een goed idee. Op de achtergrond moest wel de boot staan natuurlijk. Zo leek het net of de piraten het schip hadden overmeesterd. Dat was trouwens nog wat om de boot op te komen. We hadden namelijk 3 kleine piraten bij ons. Bij de ingang van de boot werden we natuurlijk aangehouden. Maar de jongens zij zo stoer en zeiden dat ze lieve piraten zijn. Het werd door de vingers gezien en dan mochten ze toch aan boort. Erg leuk om te zien hoe het personeel van de boot er elke keer weer een feestje van maakt. Vanavond gaan we weer terug varen naar Miami. Nog 1 avond eten met onze americaanse vrienden aan de tafel. We hebben het over de cruise en over van alles en nog wat. Zij hebben het leuk gevonden om bij ons aan de tafel te zitten. Dit was vice versa. We hebben leuk kontact gehad met ze. Vanavond de koffers weer inpakken want morgen leggen we weer aan in de haven van Miami en dan komen onze laatste drie dagen vakantie inzicht. Onze tassen moeten we ’s avonds al in de gang neer zetten. Die worden dan ’s nachts opgehaald en die kunnen we dan de volgende morgen ophalen bij de kade.
De volgende morgen zijn we al heel vroeg wakker, dankzij de wekker! We moeten al vroeg naar het ontbijt het is er namelijk maar tot half 9. Om half 8 gaan we dus al naar boven. Bij de receptie nemen we even afscheid van een aantal mensen die erg aardig voor ons waren. Hugo krijgt nog een cd mee en de jongens een dikke vette knipoog. Na het ontbijt… het was een hele sport om een mooi plekje te vinden. Ook een minder mooi plekje was niet te doen. Na eindelijk (bijna) een half uur wachten konden we aan een tafeltje zitten. We ontbijten en lopen nog even naar de hut om onze laatste spullen te pakken. Dan moeten we in de rij om het schip te verlaten. Om kwart voor 9 verlaten wij het schip. In de centrale hal zoeken we onze koffers op. Dan nog 1 keer langs de douane (met het gebruikelijke papiertje ;) op naar de taxi standplaatsen. Daar staat al een taxi te wachten. Hij weigert ons omdat we geen kinderzitje hebben. Dit is gelukkig niet de eerste keer, dus dan maar de volgende taxi dan maar. Die wil ons gelukkig wel mee nemen. Binnen 20 minuten zijn we alweer bij het dorchester hotel in Miami beach. Een heel beetje te vroeg eigenlijk. Want vanaf 15.00 uur mag je inchecken. We mogen onze bagage neer zetten. In de tussentijd checkt de receptioniste of er niet toch al een kamer vrij is. En zo waar… we mogen onze kamer al hebben. Dus om 9 uur mogen we al naar binnen. Heerlijk is dat. Coen gaat direct met de jongens naar het zwembad en ik zoek de kleding uit. Vanmiddag willen we even kijken wat we willen gaan doen de komende paar dagen. We willen natuurlijk wel het een en ander zien. We besluiten een toer naar de everglades en naar het zeeaquarium. ’s Middags gaan we even in de straat wat boodschappen doen. Hier is een hele grote CVS store, hier verkopen ze werkelijk alles. We kopen onder andere reismedicijnen maar ook brood, drinken enzo. De jongens vinden het een leuke winkel omdat ze ook speelgoed verkopen. Dan lopen we weer terug naar ons hotel en gaan de jongens nog een klein poosje zwemmen. Coen bespreekt de toeren voor de komende paar dagen. Vandaag worden we om kwart voor 10 opgehaald met een bus voor een bezoek aan de everglades. Als we in de bus zitten worden er nog een aantal mensen opgehaald en rijden we vervolgens door naar het nationalpark the everglades. Met een echt airboat zullen we de moerassen gaan bevaren. De jongens krijgen allemaal een zwemvestje aan en we krijgen oordopjes voor het lawaai van de airboat. Het eerste gedeelte varen we rustig langs een stukje moeras. We zien een hele grote alligator, mooie lelies en bijzondere bomen. Dan gaan we een bocht maken. We krijgen de waarschuwing dat we stil moeten blijven zitten de brillen af moeten doen en de oordoppen in. Hmmm dat gaat wat worden. Als iedereen klaar is wordt er nog een hele leuk grapje gemaakt: ”We stoppen niet voor overboord geslagen personen en een krokodil kan op de boot springen maar pakt dan alleen de mensen die voorin zitten. De andere kunnen namelijk nog net weg zwemmen en dat in het moeras. De bestuurder zou het allemaal gadeslaan want hij zat lekker hoog en droog”. As hij zijn motor dan echt aanzet. Scheuren we als rakketen over het water… Wow wat gaat dat hard. Aron vind het helemaal geweldig en zit te stralen van plezier. Ook Hugo vind het helemaal niet erg en geniet met volle teugen. Rens daarin tegen vind het allemaal een beetje te veel van het goede. Midden in het moeras stoppen we. We hebben hier een super uitzicht over het gehele gebied. Het is hier super stil. Het enige wat we zien is gras op het water. Sharpgrass, vlijmscherp: Als je dit gras tussen je vingers neemt en van boven naar beneden gaat snijd het tot op
je bot. Niet echt prettig dus. Afblijven dan maar. Verder is het stil… heel stil. De aarde in het water is zeer vruchtbaar en goed voor de huid. Even je potjes huidcrème vullen en je krijgt een perziken huidje. Oké er zit dan ook wel een beetje krokodillen poep bij, maar ja wie mooi wil zijn… Na een half uur op het water gaan we weer terug scheuren. Wederom vind Aron het prachtig. We varen terug naar het begin. Daar krijgen we nog uitleg over krokodillen. En vooral over hoe je dat thuis allemaal niet moet doen. Ach… wie heeft er tegenwoordig niet een krokodil als huis dier. Misschien is dat in Amerika wel normaal, ik weet het niet. De jongens mogen nog een krokodil vasthouden. Ik weet alleen dat hij zwaar is en koud. Ze voelen zich natuurlijk echte krokodillen hunters. Dit is natuurlijk super stoer. Het is vandaag een warme dag het is namelijk 100 farenheit. Even een andere aanduiding dat graden celius. Dit is ongeveer 38 graden celius. Het was een super leuke en gezellige dag. Om 13.00 uur rijden we terug naar Miami beach. Hier houden we een rustige middag, we gaan even met elkaar zwemmen en vanavond gaan we met elkaar uit eten in het centrum. Het eten was vanavond erg lekker, we hebben Italiaans gegeten. Helaas zonder heerlijke gelati, maar verder wel erg goed. We lopen als het als donker wordt weer terug naar ons vakantie huisje. Morgen worden we weer op tijd opgehaald voor het bezoek aan het zeeaquarium.
De volgende morgen komt eerst de gids van gister een kentekenplaat brengen. We hadden gister bij hem navraag gedaan over hoe we op een makkelijke manier aan zo´n plaat kunnen komen. Dit was niet zo makkelijk te doen. In Florida moeten auto bezitters namelijk ieder jaar hun kenteken terug geven en krijgen dan een nieuwe. Doen ze dit niet riskeren ze een boete van 150 dollar en een rijontzegging. Maar gelukkig wist hij wel iemand die hem nog had thuis liggen. Hij zou wel even contact met hem opnemen om te kijken of het misschien mogelijk was of wij die van hem mochten hebben. Nou dat was dus mogelijk en de volgende dag kwam hij hem al brengen. Super natuurlijk! We werden 5 minuten later opgehaald voor de volgende toer. Vandaag richting het grootste zeeaquarium van de wereld. Bij groot denk ik direct heel groot. Maar dat viel mee. Ze hebben zeker de meeste shows ter wereld. Hier werden ooit de flipper opnamen gemaakt. Ze beweren ook nog dat flipper mee zwemt in de shows. Wij als ongelovige Nederlanders trekken zoiets natuurlijk direct in twijfel. Al kan een dolfijn in gevangenschap wel ruim over de 40 jaar worden (in het wild worden ze vaak niet ouder dan 17 jaar). We beginnen met een dolfijnen show. Deze dag is zeer strak gepland we zullen van de ene show naar de andere toe moeten lopen en kijken. De dolfijnen zijn leuk, maar ook heel bekent. Dus op naar de volgende show. Dit is een acrobaten act met piraten. Erg stoer allemaal en ook leuk om naar te kijken. Dan gaan we snel door naar de flipper show. Hier laten een stel dames zien wat je allemaal met een dolfijn kan, je kan niet alleen zwemmen maar ook dansen, surfen en voetballen met de dolfijnen. Hier zou je eventueel ook kunnen zwemmen met de dolfijnen. Alleen moet je dit van tevoren boeken. Na de dolfijnen lopen we langs de haaien, deze worden gevoerd. Dit zijn echte mensen haaien en zien er indrukwekkend uit. We lopen door omdat we naar een andere show op weg zijn. In deze show zullen de zeeleeuwen de hoofdrol hebben. Het eindresultaat is dat we met elkaar reef rangers zijn geworden. Altijd fijn om een goede taak te hebben in deze wereld. Deze show leert ons dat we geen schelpen of koraal uit de zee mogen meenemen en dat we onze vuilnis niet in de zee mogen gooien. Dan moet je dus nagaan dat je in keywest een gigantische winkel hebt met alleen maar schelpen die je kan kopen. Niet zomaar kleine aangespoelde schelpen maar ook super grote schelpen en stukken koraal. Er ligt dus nog een hele taak. Na deze show gaan we naar de orka toe. Wat een prachtig dier! Groot, mooi, zwart met wit, in 1 woord schitterend. Hier moeten we ongeveer 5 minuten wachten voor de show begint. Hier zullen ook witte dolfijnen aan meedoen. Deze komen alleen voor in de pacificocean. De show is wow! Free Willy zoals wij hem liefkozend noemen laat zijn kunsten zien. Het spettert iedereen goed nat. Als hij zich in het bassin laat neer ploffen heb je gewoon een nat pak. De kinderen vinden het ook geweldig, alleen het nat worden zijn ze niet zo blij mee. Maar ach, je bent zo weer droog. Het weer is super en het zonnetje schijnt. Na deze show hebben we nog 15 minuten om terug te lopen naar de bus. Deze zal ons dan weer terug brengen naar onze vakantie woning. We eten vanavond lekker in ons eigen huisje. Heerlijk om een eigen keukentje te hebben. Morgen is de dag alweer van ons vertrek uit Amerika terug naar Nederland. Wat is de tijd gevolgen zeg. Nu nog maar even lekker genieten.
De volgende dag gaan we rond 12 uur naar het vliegveld, we kunnen pas om 16.00 uur inchecken. Dus dat betekend dat we moeten rond lopen. Op het vliegveld is weinig te beleven. Er zijn wat winkeltjes dus we lopen een beetje heen en weer. Als het dan eindelijk 16.00 is moeten we nog bijna een kwartier wachten. Als wij dan als eerste worden geholpen zijn er wat problemen. Hugo staat niet in het systeem. Wonderlijk, hij is al de hele vakantie bij ons en we hebben al 3 keer eerder gevlogen. Via allerlei wegen worden we dan bijna als laatste van de vlucht ingecheckt. Hugo moet handmatig worden ingevuld. Het zal wel, als we maar met elkaar mogen terugvliegen. Dan rest ons alleen nog het wachten tot 20.00 uur, dan gaan we namelijk weer vliegen.
De vlucht verloopt voorspoedig, we zijn wat eerder terug dan we hadden verwacht. Moe maar voldaan zoeken we onze koffers op en lopen langs de douane, wat is het eigenlijk weer fijn om thuis te zijn. We hoeven zelfs geen formuliertjes of andere rompslomp in te vullen. Het is een vakantie om nooit te vergeten. Met dank aan de mensen van Travelnauts!
