Eindelijk is het dan zover... half november kwam de man met de baard weer aangevaren uit het warme en zonnige spanje vandaan. Je snapt toch niet waar je zin in hebt... Maar goed. Wij stonden in Oud-Beijerland langs de kant van de weg op de "goede" Sint te wachten. Na aardig wat kou te hebben weerstaan, was hij daar dan eindelijk... en hij was ook weer snel weg.
Langzaam de spanning opbouwen natuurlijk. Aron en Rens hebben in de afgelopen tijd continu hun schoenen bij de schoorsteen staan. In plaats van in de gang een nieuwe plek, want stel je voor... de sint zal toch 's nachts ons huisje bezoeken en er staan geen schoenen. In hun logica wel doordacht. Maar ja... dan weten ze natuurlijk nog niet van het grote geheim. Gelukkig is Pieterman een paar keer langs onze schoorsteen gekomen en heeft wat in de schoentjes gestopt.
Ook op de kleuterschool wordt de spanning opgebouwd, eerst wat kleine knutsel werkjes maar langzaam aan worden er hele pieten gezichten geschilderd. Ook nadert natuurlijk de pakjesavond. Werd daar vorig jaar nog helemaal niet naar gevraagd door de knullen... nu gaat het er al een paar weken over. Ik heb dus maar een kalender voor de jongens getekend met daarop precies aangegeven wat er op de dag gaat gebeuren. Rond 4 uur in de middag begint Aron al driftig de dag door te kruizen... Want stel je voor dat je het een keer vergeet. Vanmorgen was het voor het eerst echt feest! De "goede" Sint zou op school komen. Vanmorgen dus de jongen voor dag en douw al uit de veren... spannend is het hoor. Het enige wat Aron kan uitbrengen. Dus vroeg aan een ontbijtje en snel de kleren aan. Natuurlijk worden de pieten kepen en mutsen niet vergeten. Op naar school. Op het schoolplein wachten de kleuters de "goede" sint op. Als er plotseling een auto stopt met daarin een moeder die de "goede" sint heeft op gepikt bij haar in de straat en hem maar even op het goede adres aflevert.Is het natuurlijk een gejoel van je welste. Uitgelaten zijn de kinderen. Maar er zijn geen pieten bij. Die zijn ergens anders: maar de "goede" Sint weet niet precies waar. Maar gelukkig zijn alle kinderen piet geworden dus dat komt wel goed.
Uitgelaten kan ik de kids om kwart voor 12 weer bij school ophalen. Bepakt en bezakt komen ze de school uit rennen. De pieten en de "goede" Sint brengen ze naar de ouders toe. Dus ik kreeg ook nog even de gelegenheid om de "goede" Sint een handje te schudden. Zelfs Piet wist nog hoe ik heette (dat is natuurlijk nooit een goed teken). Met 4 tassen en 2 tractors loop ik samen met 3 kinderen naar de auto. Thuis kunnen de jongens even spelen met hun nieuwe aanwinst. Ze zijn heel erg moe.
Vanavond voor het naar bed gaan hebben we nog even met de "goede" Sint gebeld. Ik heb Aron nog nooit zo enthousiast gezien en gehoord. Heel hard heeft hij voor hem gezongen. Rens vond het wat minder leuk. Maar bij mama op schoot durfde hij wel voor de "goede" Sint te zingen. Morgen nog pakjes middag en dan zit het gekke sinterklaas feest er weer op.
Nu zal de oplettende lezer denken... waarom schrijft (typt) ze "goede" steeds tussen aanhalingstekens... Nou dat zit zo. Het is altijd maar de vraag of de "goede" Sint zal komen. Leg de klemtoon maar eens iets anders. En ik hou dat dus altijd in mijn achterhoofd.
Op naar het einde van December, Kerst, Oud en Nieuw en dan weer een nieuw jaar
