foto's van onze kampeer vakantie

Naar de kapper

Altijd een vast uitje in de 6 weken. Meestal op de maandag avond. We vertrekken dan met het hele gezin richting opa en oma. Daar is Tante Mariska dan en zij knipt onze haren. Maar deze keer ging het wat anders. Omdat we toch nog wel een hele tijd moesten wachten had Mariska aangeboden wat eerder langs te komen. Eerst werd Rens geknipt... Hij geniet daar enorm van, zit super stil en het gaat eigenlijk altijd goed. Daarna was Aron aan de beurt. Aron heeft zo'n leeftijd dat alles een beetje gek moet. Kan ook niet meer zo goed stil zitten en als Mariska hem vraagt naar beneden te kijken, dan ligt hij bijna met zijn neus op de vloer... hmmm dat was niet helemaal de bedoeling.
En dan Hugo... hij is nu 3 maanden maar heeft een bos haar voor een kindje van een jaar. Maar ik vind het nog zonde om het af te knippen... dus hij staat nog even in de wachtrij. Misschien kan hij volgende week met Coen mee. We wachten af. Ik vermoed dat zijn haartjes er binnenkort wel vanzelf afvallen.
Verder gaat het hier wel goed... Aron geniet met volle teugen van school. Trots laat hij zijn werkstukjes zien. Hij kan al heel goed een poppetje tekenen met een gezichtje. Ook het inzicht van kleuren en vormen ontwikkeld zich super. Hij voelt zich dan ook echt heel groot. Vooral duidelijk te zien als Rens iets verkeert zegt komt Aron als redende engel om het goed te zeggen.
Rens keutelt elke morgen bij mij, hij geniet daar ook van. Vanmorgen bijvoorbeeld samen rijmpjes gemaakt.
Ik had vroeger een abc boekje met rijmpjes er in. De eerst 4 letters uit het boekje weet ik nog maar de rest helaas niet.

De a is van: Aapje hij hangt aan de boom
De b is van: Bakker hij bakt voor ons brood
De c is van: Charlotte zij drinkt chocolade
De d is van: Dame zij drenteld op straat

Rens zegt het gedichtje dan ook helemaal op erg leuk om te horen.
Binnenkort mag Rens naar de logopediste voor onderzoek. Hij kwijlt enorm en hij heeft een slappe tong. Waardoor zijn spraak vaak niet duidelijk is. Ik vind het heel vervelend dus heb zelf contact opgenomen. Hij staat nu op de wachtlijst en dat duurt ongeveer 2 maanden. Eerst maar weer eens een bezoek brengen bij het consultatieburo. Kijken wat zij zeggen. Zij zullen het wel helemaal niet nodig vinden. We wachten gewoon weer af.

Hugo die groeit als kool, het klinkt weer enorm cliché. Maar wat gaat het snel. Hij wil al steeds draaien en is echt contact aan het maken met iedereen die bij hem in de buurt komt. Zeker als hij in de box ligt weet hij al precies wat voor geluid hij moet maken zodat er een hoofd boven hem komt. Vaak het hoofd van zijn broer. Dat vind het helemaal geweldig. Hugo drinkt nog steeds mama melk. Voor onze vakantie heb ik geprobeert hem uit een flesje melk te geven. Dit weigerde meneer! Dus ik zag al een groot probleem aankomen. Af gelopen weekend moest ik weer voor het eerst werken. Gelukkig is het Coen wel gelukt om de jongste mamamelk uit een fles te geven. En wel zonder problemen. Dat is dan weer een zorg minder. Kortom is het weer een hele rijkdom om ouders te mogen zijn van een pracht kindje. Ik moet eigenlijk zeggen van drie prachtige kiddo's.

De kiddo's naar school

Zoals jullie hebben kunnen lezen gaan onze 2 oudste kiddo's naar school. Aron naar de kleuterschool en Rens naar de Peuter(school)speelzaal. Allebei voelen zij zich hierdoor erg groot.
Aron heeft zijn eerste week gewerkd over school. De groep is ingedeeld in 2 klassen. Omdat het een splits klas is (groep 2 is heel klein) hebben ze de groepen bij elkaar gezet. Hierdoor is een behoorlijke grote klas ontstaan. Maar aan Aron merk ik niet dat hij dat vervelend vind. Hij is juist heel enthousiast. Aron maakt deel uit van de hondengroep. Daarom hebben ze de eerste week met de prikpen een hond uit geprikt. Ik vind het verschrikkelijk. Maar Aron nu hij weet hoe het moet, vind het niet meer erg. Ook mocht Aron een knuffel hond mee nemen voor in de etalage. Ook heeft hij zichzelf op papier getekend en een keer geschilderd. Kortom een hele creatieve week achter de rug.

Rens is heel anders. Ik zeg altijd maar zo... Rens is net mijn broer, druk... onbedeesd en wild. Op school is hij tamelijk rustig. Daar hebben ze de afgelopen tijd gewerkt over het terug komen op school. Ze hebben over de vakantie gepraat enz...
toen ik Rens afgelopen maandag ging halen op school, vroeg de juf (met een grote grijns op haar gezicht) Is Rens op dieet??? Dus ik zei verbaasd nee... hoezo? Ze haddne het over eten en drinken gehad. En Rens had verteld dat hij alleen maar Cola LIGHT dronk en Worteltjes at. Die worteltjes die kloppen, dat eten wij soms wel twee keer in de week (omdat Aron dat lekker vind) maar die cola light vind ik nou echt lachen. Dat er best wat cola wordt gedronken is ook geen geheim, maar Rens krijgt het echt niet!
Bij een andere juf had hij verteld dat hij wel wilde bbq'en. Dat hebben we tijdens onze vakantie gedaan. Dus ja... ook een interessant feit!
Kinderen spreken altijd de waarheid!
Met Hugo ben ik naar het consultatie buro geweest. Hij was enorm gegroeid en woog precies 6660gram en was al 63 centimeter. Echt een grote knul. Helaas heeft hij wat last van spruw. We noemen hem daarom ook liefkozend Stuward de spruwerd. Aron vind dat nog al leuk. (die vind het leuk om te rijmen)
Ook kreeg hij zijn 2de inenting. Dat gaat altijd goed ook deze keer weer. Verder is het een super mannetje echt om trots op te zijn.

Het leven van alle dag

Zo als zovele mensen tegenwoordig doen, ben ik er ook maar eens mee begonnen. Het leven bijhouden in een digitaal dagboek. Een blog... Het eerste blog zal ik voor de mensen die dit lezen en ons niet kennen even een korte voorstel ronde doen.

Wij zijn Familie Houwer
Coen, Angelique, Aron, Rens en Hugo Houwer. Coen en ik hebben elkaar 7 jaar geleden leren kennen (ook al via de digitale snelweg).
Na anderhalf jaar zijn we getrouwd op een voor ons heel bijzondere datum 3 / 3 / 2003
Coen had al een woning in Rotterdam, daar hebben we nog anderhalf jaar gewoond. Onze oudste zoon is daar geboren voluit heet hij Aron Christian. Wij zijn in November verhuisd naar Bunschoten, waar we tot op heden nog wonen. In 2005 (11 oktober) werd Theodoor Rens geboren en nog niet zo lang geleden werd Hugo Joshua geboren (13 juni 2008)
Zelf ben ik werkzaam in de gehandicapten zorg en zorg ik natuurlijk voor mijn knullen.
Coen werkt in de detachering. Aron zit sinds April op school en ook Rens gaat 3 middagen naar de peuterschool.

We zijn 1 week geleden terug gekomen van onze vakantie naar Italie. Hieronder een kleine samenvatting (foto's volgen nog)
De camping is mijn niet tegen gevallen. Ik zag er eigenlijk best wel tegenop. Nog nooit gekampeerd en dan in eens 3 weken in een tent bivakeren Is dat wel wat voor mij heb ik steeds gedacht. Maar ik kan je zeggen een nieuwe kamperder is geboren
Op de heen reis hebben we al genoten, toen hebben we een overnachting gehad in Zwitserland. Heerlijk hotel met een super leuke speeltuin voor de boys. Die hebben daar 's morgens na het ontbijt even heerlijk kunnen spelen. Daarna zijn we door gereden naar de camping. Het was die dag bloedheet en dus ook in de tent. Toen heb ik wel even achter mijn oren gekrabt... is dit het nou. We werden gelukkig goed opgevangen. Maar toen kwam de klap... geen riool nee hoor grapje. Dat wist ik natuurlijk al. Maar wat ben je snel afhankelijk van dit soort gewone dingen. Gelukkig nam de warmte wat af, maar kwam er een heleboel regen en niet zomaar regen. lange hoosbuien en veel onweer. Hierdoor werd alles in de tent klam en ook koud. Gelukkig hebben we en klein kacheltje gekregen waardoor het behagelijk werd in de tent (dit kacheltje kregen wij van de camping begeleiding van Vacansoleil) Echt super zijn we door ze opgevangen. Uit eindelijk brak het mooie weer door en hebben we echt een super vakantie gehad. We hebben uit eindelijk maar 2 dagen aan het meer gezeten. en 3 dagen bij het zwembad. Verder hebben we heerlijk getourd door de omgeving. En wat is Italie wonderlijk mooi. De reusachtige bergen de prachtige watervallen, de kleine dorpjes. Te mooi voor woorden. En het allerbelangrijkste: De jongens hebben zo intens genoten. Ik wil nooit meer anders
Zelfs Hugo die nog maar 8 weken oud is als hij mee gaat heeft intens genoten. Hij deed het buitengewoon goed op de camping. De liefste baby werd hij liefkozend genoemd. Dat doet een moeder goed!
Ook werden wij gevraagd voor een fotoshoot voor het nieuwe vakansoleil boek. Verbazingwekkend vonden wij dat. Wij die voor het eerst van ons leven gingen kamperen hebben de uitstraling van een gezin die dit jaarlijks doen
Maar ja ... aan al het mooie komt een einde. Dus ook aan onze vakantie. Nu weer gewoon allerdaags, wassen, strijken kids naar school brengen en weer halen.